Ot, ranne świtanie, /z cyklu "Dzieci Nikogo"/, 

Nie płacz dziecko - choć stoisz nad pożogą sumień, 

pozostaw troski władcom świata - gwiazdom, 

strumieniom błękitnym, nie bacz na uposażone drwiny, 

Popatrz na kwiaty, przysłuchaj się kwileniu dzieciny, 

To nie prawda, że Bóg własne porzucił nauki, 

zdrzemnął się gdzieś na antypodach, poszedł w tany, 

i wszystko co trywialnie całe, jest piekielnie ofiarne.   

Nie lękaj się burzy, słownych wodospadów jałowych, 

idź razem z życiem i wiecznym obok przyjacielem, 

szczęście mówią to kochanie, własne słuchanie,

i gdy ludzkie twarze zakrył nieznany nam dotąd nikab,

a każde państwo walczy o przekazanie sztuki narodowej, 

nowe technologie, wehikuł czasu, i o coś tam pewnie jeszcze,

podziwiaj ptaki w locie, dziedzińce, parki i wspaniałe budowle. 

To nie prawda, że Stwórca przestraszony nas przeklął, 

wzgardził tysiącami lat w ujarzmianiu planety, 

że słucha już tylko co lepsze newsy, wąsy kręcąc palcem, 

przeprowadza wymyślne testy o naszej wolności z aniołami, 

może troszkę kręci głową, drapie się po skroni, 

jednak jak wprawdzie jest, było i będzie,  

tego zapewne nikt z nas nie wie... 

i nie pozna długo.

                                                 Michał Mikołaj Pieper 

                                                                      Rumia Janowo 2020.10.14