Zawsze radośni... /z cyklu "Dzieci Nikogo"/. 

W tym słońcu kolorowych filmów, 

zdjęć roześmianych, miast w rozkwicie, 

na jakieś dziwne zbliżenie, 

przełamanie kurtyny, 

gdy lato upalne wyganiało nad rzekę, 

smutną olimpiadę puszczano w TV, 

urodzeni w tle zmysłowej francuskiej piosenki, 

nic nikt z nas nie rozumiał, 

w sklepach były twarde cukierki. 

Niedługo potem szarością spowiło i przestraszyło, 

śpiewano walcząc, że Ona skąpana, 

od krwi nie wybawiona, święta, 

ogradzano w tym co odgrodzone, 

w trzech odcieniach o historii nauczano, 

aby do jutra, odczekać, 

w domach i sklepach nożyczki były w modzie, 

na cukierki i alkohol, nikt nie przyszedł, samo runęło, 

wtenczas Ją porównywano - do prostytutki. 

I w popłochu rozbiegły się myśli po wolności, 

wszystko można, nawet deptać epigonów dzieci, 

że silni, stęsknieni, w miłości nienawidzący, 

gotowi na zacne Konradowe poświęcenie, 

falą od Tybru, Sekwany, Tamizy i Moskwy łączono, 

za późno, większość zwycięzcom po pracy rozdano, 

zmieniono religię, ojca narodów zabrakło, 

i już byli inni, 

znający miękkie i tanie cukierki. 

                                                 Michał Mikołaj Pieper 04.10.2020 Rumia - Polska