Na progu Nowego Roku 2018... stale uporczywa klasyka mani swą niezłomną formą estetyki słowa.


        Ach, nasze estetyki niepoprawne, nieście mody i art trendy,
ekspansje, rozterki, żale nostalgiczne, płaczące ściany w pokoju,
eteryczne zgiełki, zwycięstwa w zaplanowane od chaosu ładu,
testamentalne boleści i oczekujące szmery niewidzialnych katów,
na żądne obecności podniecenia monstrualne, poniewierki ducha,
ach trębaczy trzeba, tylko trębaczy, szarże dmące w kornety snu,
rózgi z żelaza ostu, świątyń z gospodarzem na tle planet w świętości,
i rzeki, ach, rzeki z bystrą wodą, oraz świtu w mgle na dnie zaszłe,
szklanki rosy, suchego pieczywa, a jakże i także, przeszłe, przyszłe,
próby aby dać wiarę w udziale wolności, na odzew żaden i wszystek,
kołyski fotela, brzegu mórz wędrówki, cisz w karnawale we wsi Asteco,
dzwony, tak, niech dzwonią i biją, zajadle dźwięczą oblane potem południa,
gra ustawiona, w tańce nie znajdziesz fawora, fawory, faworki na regale, 
i dziecinne sztormy grające w takt katarynki na tle palisady tchnień szczęścia,
a pies leżał w skwarze południa na ganku, nocą pohukiwał puszczyk od lasu,
mrozy skrzyły oparami alkoholu od ulic spaceru na zdrowie, lica rumieniały,
głośno śpiewać lub krzyczeć rozpisany spis treści w przeddzień teatro premiery,
rzek zimna dla ochłody czoła, żaru ognia w pobłogie rozrządzanie krwi we wodę,
aby twarze oswojone od lęku z normalnością przyjąć w normalność anormalną,
a srebrzysta mucha z szybą walcząc, mówiła, wszystko już latem spowite dawno,
białe noce, ciemne dnie, modlitw gadanie zaś mądrość skupiona za firaną spowiedzi,
rozumne konwencje oparami deszczu smużą arterie śródmieścia snem za powieścią,
jeszcze biloni w kieszeni, zatem są i marzenia, fantazje odległe, jak nie Ty, to z Tobą,
ach estetyki żałosne, powinowactwa rylcem spisane na pergaminie, na zew jak wolisz,
syte kolacje, tęgie amfory, dwa życia, we śnie oraz pod niebieską osłoną istnienia. 

                                                                          Michał M.Pieper - Rumia/Polska