Ramy radości... i płaczu. 

gdzieś tam na odległym wschodzie, 

w niewielkim miasteczku Paerdermou,

w otoczeniu wzgórz, jałowych gleb, 

żyć przypadło jednemu od mórz, 

biali aniołowie tam smacznie śpią, 

przed strachem poznania innego, 

nostalgiczną melodią poruszane są drzewa, 

w tym małym miasteczku Paerdermou, 

żyją w nim wiecznie zdziwieni mieszkańcy, 

i niemal zawsze czuwają przed snem, 

wypatrując we śnie realnego życia, 

a szepczą prawdziwą nazwę miasteczka P. 

ramy przeszłych, sczytanych biografii, 

czekają cierpliwie na nowe życie, 

przypasowane wśród dzieci, 

znamionują przeważnie o czyimś szczęściu, 

są i też zapisane skrzętnie zeszyty błędów, 

i ciut pochlebnych zaszczytów, 

nie ważne nikomu, że już niczyje, 

pozostały po piewcach i herosach życia, 

Tamże w niewielkim miasteczku Paerdermou, 

odhaczane są nadal sny, 

archiwizując jednodniowe błogie chwile, 

kartki od kalendarza - kuchennego.   

   

      Michał Mikołaj Pieper Rumia 2021.01.30