a gdyby powstało...

a gdyby powstało... 

co, nie wiem... 

- wieczne samopowstanie-

Ach, powiesz pod nosem w wymuszonym grymasie uśmiechu, 

znowu wierszokleckie bajdurzenia lunatykujących fantastów, 

wskrzeszanie umarłego gatunku w cyfro-technicznym XXI wieku, 

są one spoza tych co w pierwszym inicjującym stoją szeregu, 

z dala balansują od batalistycznych kawalkad Amora na chybił trafił, 

niekiedy one śpią i katorżniczo schną, biedne słowa i poczciwe wersy,

na widoku kwadransujących widzów, tuż przy zapomnianym wirydarzu, 

i zgoła nie mnisiego, a w gmachu źródeł powstania zapytań lub sensu, 

wędrówek zza sygnatury, indeksy oraz odważnych plecaków w kącie. 

Czy to aby Dolina Radości - może chwila cnotliwa, 

do któreś ktoś kiedyś dodał... że tam dawno po wojnie, 

czy aby tryskająca natura z miodopłynną płodnością. 

Czy tam niewole dionizyjskie ukracają swawole, 

gdzie harfiarki samotne wtórzą opowiadaniami, 

a Wulcano ziewa mgłą zachłystując się wieczorną rosą, 

Małe Atlantico na rzece krzane góry starł w pośpiechu, 

i wygonił ptasią parę za nefretyckie przesmyki skalne.  

Ach znów refleksyjne malowane słowem pióra... 

krótkie i nieme, proste, koślawe, 

niczym riposta na mozolną pracę - 

na ciągłe zmartwychpowstanie. 

Michał Pieper Rumia/Gdańsk 25.11.2021 

Do Braci Kaszubów...

 

Do Braci Kaszubów... 

O różnorodności nieskalana,

nie obarczona garbem okiełzanego w niewoli wsparciem, 

w tym wszystko wolno... 

O zindywidualizowano szanso, 

na spacer po wiecznie kipiącej burzy uczuć, westchnień, 

w bezlitosnym śmiechu i płaczu... 

O radosna rozmowo, 

wolna od ucieleśnień więzi kałamarza zza ambony, 

a wątpiąca w swą wątpliwość... 

O wolna piastunko, 

bezkresu we wyobrażeniach idei wolności i sensu, 

i granicząca z kresem niezgody... 

 

I tam Cię trudzi, 

gdzie odpoczynek literą i nutą czeka na przedprożu, 

I tam Cię nuży, 

w wędrówkach agnostyków na remusową modłę, 

I tam Cię odgradza, 

z wesołej braci dążenia do celu, 

W tym i rzeka zwierciadłem weneckim przykryta - 

zmienia kształty imaginacją od samego chcenia - 

na mniejsze w radości chwile bliskiego widzenia... 

I lot jakiś mglisty... 

czasem jasny, później opaczny, pretensjonalny, 

ciemny i powłóczyście senny, powracająco kolisty, 

z trenem dalekim, hen spod gór greko - herosów, 

sprzed powstania nowej ery i ludzkiej wiary... 

A co dzień w szkołach patrzą w kryształową kulę, 

obawiając się i modląc skrycie przypomniane pacierze, 

od zmian na odległe, lecz swojskie obrazy trwania, 

jątrząc do bólu swój smutek pożałowania wyborów, 

w miłości ostania na pogardę wyzwoleń.   

                         Michał Mikołaj Pieper 

                    Rumia Janowo - 08.11.2021