nie, - nie wszystko dla P... 

oraz jak wielu by myślało... 

i nagle znowu w miasteczku Paerdermou, 

które zwie się nieraz "deszczową wioską"

w otoczeniu topoli, buków olch i bzu, 

żyć przypadło także niejakiemu eS, 

wzrastał pod sercem - niczym inni, 

kochany z piętnem tablicy i sensu,

wsłuchując się w dźwięki ludzi spoza, 

milczeniu kota, skrzypieniu podłogi,

o panie boże, a po co im to będzie...   

i zwyczajnie poprzez uchylone okno

w miasteczku Paerdermou, 

lub jak kto woli "deszczowej wiosce", 

w otoczeniu topoli, dębów - akacji, 

wpadało co dzień promieniste słońce, 

szepczący powiew od rosistego lasu, 

rozumiał wówczas wyraźniejsze głosy, 

na chwałę bożą i dla kogoś tam jeszcze,

On do czegoś się przyda, po prostu...   

podwórza stawały się coraz to większe, 

aby ponownie być małe w wyobraźni nauki,

i ten niewielki świat w miasteczku Paerdermou,

dla wielu dalej -  "deszczowej wiosce", 

w otoczeniu topoli, grabów i chodników, 

pochylały się od kołyski snu - odwieczną drogą, 

gdzie omijane są niejakie prawdy, 

mgliste na jawie przeszłe przeźrocza, 

i oprócz plecaka - nie było wtenczas nikogo...    

a jednak kiedyś w tym miasteczku Paerdermou,

wciąż u większości "deszczowej wiosce", 

czas przysnął na moment w kąciku podwórza, 

i gdy kiedyś wszystko miało być dla P, 

polnym bukietem oko zachwycać,  

teraz ostało się w domenie życia S... 

i nikt nakręcić zegar - zdołać nie mógł, 

w tym małym miasteczku Paerdermou,

deszczowej wiosce, bożego łez nieba.

W podzięce za życie rodzicom...                            Michał Mikołaj Pieper Rumia 23.04.2021