W nadziei za radością lecz jeszcze smutnawo... 

Zajrzałem za świt, 

ujrzałem suto zastawiony stół, 

cherubini chociaż głodni, 

patrzeli w dal... 

Potem za kotarą południa, 

spragnieni archaniołowie nektaru,

rozprawiono zawzięcie, 

słodkie amfory ominięto... 

Odsłaniając zmierzch, 

na spacer serafini zdążali, 

nieśpieszno, zamyśleni, 

święcie milczeli... 

A u nas li tylko domy powstawały...

li tylko kochano, uczciwie pracowano...

li tylko leczono, uczono...

ukrócano zło budząc sumienia... 

Nie wiem, li tylko

dzień podziwiałem. 

                    28.03.2021 Michał Pieper - Rumia