Osamotnione szczęścia...

Osamotnione szczęścia... 

I to lato na odmianę 

nie kołysze huśtawki skrzypliwie, 

okres na wzniosłe elegie obcy

aby forsować się na wyforsowanie, 

wystarczą zaledwie teraz - 

dwa zdjęcia w widoczki zielone, 

parę nutek na serca stęsknione.

Tańczą wspomnienia ulotne

osamotnione szczęściem 

aby jeszcze móc zdążyć 

przed powagą jesienno-zimową.  

I to lato na odmianę

nie odwiedza książnic skarby,

czas na preludia i epilogi inny

szklanych składanie anty-ram

pod przyszłe dumne cenzurki, 

a obecne są zaledwie w pobliżu

niewielkie wolnościowe rozterki.   

Tańczą wspomnienia ulotne

osamotnione szczęściem 

aby jeszcze móc zdążyć 

przed powagą jesienno-zimową.  

Michał Mikołaj Pieper /na biwaku/, 

Rumia Janowo 22.07.2022

 

Wcześniej w Peardemou...

Wcześniej w Peardemou... 

Kiedyś, dużo wcześniej, 

nie wiem, czy było...

to wczorajszego wieczora

wierzyłem, 

że spotkam i odnajdę

o wizerunku nieznanym,

drugą połowę ucieleśnionej duszy. 

 

Kiedyś, dużo wcześniej, 

nie wiem, czy było... 

to dzisiejszego ranka, 

wierzyłem, 

że istnieje w nas

wszczepiona iskierka światła,

prowadząca na wyżyny dobra. 

I byłem pewny, moment temu, 

niczym stan radości z życia, 

o trwaniu normalności

sensie realizacji postaw - wartości, 

i paru rzeczach tam jeszcze, 

lecz teraz nawet nic nie wiem

o moim spojrzeniu,

na obdzierane szczęście. 

Michał Mikołaj Pieper 

Rumia Janowo 04.07.2022